„DZIELMY FASCYNACJE NASZYCH DZIECI – DLA NAS, DOROSŁYCH, TO SZANSA, ŻEBY JESZCZE RAZ DOŚWIADCZYĆ, ŻE «ŚWIAT SIĘ CIĄGLE ZACZYNA».

DLA NICH, TO SZANSA SPOTKANIA NAS W ŚWIECIE TECHNIKI, W KTÓRYM NIE MUSZĄ BYĆ SAMOTNE”.

G. Leszczyński

SZKOLNA BIBLIOTEKA ZAPRASZA WSZYSTKICH UCZNIÓW - ZARÓWNO KLAS MŁODSZYCH, JAK I KLAS 4-8 DO WYPOŻYCZANIA KSIĄŻEK.
PAMIĘTAJCIE :) KSIĄŻKI CZEKAJĄ NA WAS :)

środa, 4 listopada 2020

Światowy Dzień Postaci z Bajek

https://view.genial.ly/5fa1a195b734740d795049eb/presentation-dzien-postaci-z-baj

5 listopada przypada ciekawe święto, które u dorosłych wywołuje miłe wspomnienia, a u dzieci… w zasadzie zawsze jest aktualne. Mowa o Światowym Dniu Postaci z Bajek. To wyśmienita okazja, by zanurzyć się w świat magicznych historii i zainspirować do wspólnej zabawy w bajkowym wymiarze. Zastanowić się, jakie animowane postacie towarzyszyły kiedyś i które obecnie fascynują najmłodsze pokolenie. Przedstawiona poniżej prezentacja, to wspaniały pomysł na opowieści na dobranoc.

 

http://bibliotekabol.blogspot.com

KLIK na link                   https://view.genial.ly/5fa1a195b734740d795049eb/presentation-dzien-postaci-z-bajek


środa, 28 października 2020

Pamiętamy o...

www.bibliotekawszkole.pl

 

Kult zmarłych w innych krajach

Pamięć o zmarłych towarzyszy ludziom na całym świecie, niezależnie od miejsca i czasu, światopoglądu i religii. Już w średniowieczu (IX w.) w katolickiej Francji, a także u angielskich i niemieckich katolików, dzień 1 listopada obchodzony był jako uroczystość Wszystkich Świętych. Wszyscy święci byli zbawieni i w ludzkiej pamięci istnieli dzięki swoim dobrym uczynkom na ziemi, dlatego więc celebrowany był radośnie. Po dziś dzień odprawiający tego dnia nabożeństwa są ubrani w białe szaty mszalne.
Dzień Zaduszny, czyli właściwe Święto Zmarłych - przypadające 2 listopada - wprowadzono do liturgii Kościoła powszechnego ponad sto lat później, w 998 r. Ten dzień był poświęcony zmarłym, których dusze mogą być zbawione dzięki jałmużnie i modlitwom.


A w Polsce?

W Polsce tradycja wszystkich Świętych zaczęła się tworzyć już w XII wieku, a z końcem XV wieku była znana w całym kraju.
Na kilka dni przed świętem ludzie porządkują groby swoich bliskich, zdobią je kwiatami i zielonymi gałęziami. Zgodnie z polską tradycją, to właśnie 1 listopada jest najważniejszym dniem obchodów zadusznych i odwiedzania cmentarzy. Następujący po nim dzień - Dzień Zaduszny - nie jest powszechnie obchodzony, chociaż w kościołach odprawiane są nabożeństwa żałobne.


Staropolskie obyczaje

Jeszcze w XIX w. we wschodniej Polsce odprawiano obrzędy ku czci zmarłych zwane Dziadami (Adam Mickiewicz opisał je w swoim poemacie dramatycznym). Wierzono, że jadło i napoje mogą pokrzepić dusze, więc w przeddzień święta pieczono chleb i pierogi, gotowano bób i kaszę, a na wschodzie przyrządzano kutię z maku, pszenicy i miodu. Potrawy te ustawiano na stołach jako poczęstunek dla dusz zmarłych. Wieszano też czysty ręcznik, obok stawiano mydło i wodę, by dusze mogły się obmyć. Na noc zostawiano otwarte drzwi, żeby duchy mogły bez przeszkód przekroczyć progi swoich dawnych domostw. W tym dniu niektóre czynności były zakazane np. wylewanie wody po myciu naczyń przez okno, by nie oblać zabłąkanej tam duszy, a także palenie w piecu, bowiem tą drogą dusze dostawały się niekiedy do domu.
W całej Polsce ugaszczano żebraków i modlących się przy kościołach dziadów kościelnych (pątników utrzymujących się z jałmużny). W zamian za jadło modlili się oni za dusze zmarłych. Nikt nie skąpił im jedzenia, zapraszano ich do domu na ucztę, bo wierzono, że postać dziada może przybrać duch zmarłej osoby.
Cmentarze były rozświetlone płonącymi na grobach lampkami, by błąkające się dusze mogły się przy nich oczyścić i ogrzać.
Dziś inaczej obchodzimy Święto Zmarłych. Ofiary z jadła i napojów zastąpiły na mogiłach naręcza kwiatów i tzw. "wypominki", czyli przywoływanie zmarłych z imienia i nazwiska.


Święto Zmarłych to czas, kiedy odżywają wspomnienia o tych, którzy odeszli, o naszych najbliższych zmarłych.
W tym dniu zapalamy znicze pamięci na ich grobach - dowód naszej miłości, przyjaźni i dobrych wspomnień.

 

 


poniedziałek, 26 października 2020

Literacki przyjaciel dzieci

Wanda Chotomska to znana polska pisarka i poetka, autorka tysięcy utworów dla dzieci i młodzieży oraz laureatka Orderu Uśmiechu oraz Super Koziołka – Nagrody Literackiej im. Kornela Makuszyńskiego przyznawanej za całokształt twórczości. Chotomska jest najbardziej znana jako autorka kultowego programu dla dzieci „Jacek i Agatka”, a także utworów, takich jak „Tadek Niejadek” oraz „Dzieci pana Astronoma”. Wśród jej utworów znajdują się również książki „Pięciopsiaczki”, „Pies z ulicy Bałamutów”, „Kurczę blade” oraz „W kraju Patataju”.
Wanda Chotomska urodziła się 26 października 1929 roku w Warszawie. Jej ojciec prowadził jedno z największych przedsiębiorstw przewozowych w stolicy. Po wojnie ani z przedsiębiorstwa, ani z rodzinnego domu Chotomskich nic nie zostało, jednak rodzinny interes i niepochlebna opinia o jej ojcu prześladowały młodą pisarkę jeszcze przez wiele lat – zgłaszając się na studia, a później szukając pracy, nie przyznawała się do swojego pochodzenia, jednak i to na niewiele się zdało.
Po ukończeniu Wydziału Społeczno-Politycznego oraz wydziału Dziennikarskiego Akademii Nauk Politycznych w Warszawie, mając pod opieką maleńką córkę Ewę, Wanda Chotomska została bez pracy – wydało się, że jej ojciec był przedsiębiorcą, po czym wyrzucono ją z redakcji. Pomocną dłoń wyciągnął do pisarki Miron Białoszewski, który wynosił do niej listy z redakcji „Świata Młodych”, aby na nie odpisywała, a następnie potajemnie przynosił jej honoraria. Później wspólnie z Białoszewskim Wanda Chotomska pisała wiersze, lekkie reportaże, a nawet fraszki i teksty piosenek pod zbiorczym pseudonimem „Wanda Miron”.
Pierwszą publikacją Wandy Chotomskiej był wydany w 1958 roku zbiór wierszy „Tere fere”, wzbogacony ilustracjami Bohdana Butenki. Od tego czasu regularnie ukazywały się jej książki, bajki oraz wiersze dla dzieci, takie jak „Pięciopsiaczki”, „Wiersze pod psem”, „Dlaczego cielę ogonem miele”, „Przygody jeża spod miasta Zgierza” oraz „Czarna krowa w kropki bordo”.
W latach sześćdziesiątych Wanda Chotomska stworzyła pierwszą dobranockę emitowaną na antenie Telewizji Polskiej – „Jacka i Agatkę”, którą dzieci mogły oglądać przez dziesięć lat. Podczas odcinków, realizowanych według scenariusza Wandy Chotomskiej, prezentowano dzieciom również zwierzęta – pewnego dnia nikt nie zgłosił się po odbiór małego lwiątka z warszawskiego ogrodu zoologicznego, więc przez tydzień zwierzątkiem opiekowała się pisarka, w swoim mieszkaniu na Tamce.
Za swoją twórczość dla dzieci Wanda Chotomska została w 1969 roku odznaczona Orderem Uśmiechu, a wiele lat później została uhonorowana Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Wanda Chotomska zmarła 2 sierpnia 2017 roku w Warszawie.

Sięgnijmy po jej uroczą powieść Pięciopsiaczki. 

SŁUCHOWISKO     klik

www.youtube.com